zonder stroom door de typhoon

We zijn gebleven bij Tam Coc. Een klein plaatsje onder Ninh Binh. Dit is te vergelijken met Ha Long Bah maar dan op het land. De eerste dag zijn etienne en ik lekker rond gaan fietsen. In een naast gelegen dorpje scheen den mooie boottocht te zijn waarbij je ook door enkele grotten heen vaart. Dus wij lekker op het fietsje daarheen. Na 20 minuten komen we aan maar zijn een klein beetje vergeten te pinnen... dat is natuurlijk niet handig maar wel een leermomentje dat je in dit soort kleine dorpjes altijd cash mee moet hebben. Etienne is met een scootertaxi naar de stad gebracht heeft snel geprint en we konden door. De tocht was super en de grotten waren echt een klein avontuurtje. Helaas werd het weer goed duidelijk dat we tijdens het regenseizoen aan het reizen zijn. Binnen enkele seconden hoorden we de regen op ons afkomen en nog voor alle poncho's en regenjassen uit de tassen waren gehaald waren we tot onze onderbroek nat. Mijn voeten kregen persoonlijke zwembadjes in mijn schoenen en het bootje waar we inzaten lag gelijk 5 cm dieper in het water. Wat ongelofelijk veel water kwam er naar beneden! We zijn snel teruggegaan naar het hotel om op te drogen. Na een hapje te hebben gegeten wilde we terug naar ons hotel lopen toen het weer met bakken uit de hemel kwam, dit maal ook met onweer. In Tam Coc is straatverlichting niet op alle plekken vanzelf sprekend dus wij zijn in het donker in de stromende regen naar ons hotel gerent. Best wel even spannend om eerlijk te zijn ;) bij de receptie mochten we al onze natgeregende kleding in de droger doen, super lief want met natte kleding wil je echt niet reizen. Doordat onze vorige nacht een was gebroken door het reizen met de nachtbus zijn we vroeg gaan slapen. Midden in de nacht tik ik etienne wakker met de vraag of hij de airco weer aan wilde zetten want het was nu wel erg warm op de kamer. Hij rommelt wat met de afstandsbediening maar krijgt de airco niet aan.. allebei nog een beetje slaap dronken hebben we er genoegen mee genomen en zijn we weer in slaap gevallen. De volgende morgen bleek echter dat de stroom van het hele dorp is uitgevallen. In het begin merk je dat alleen aan de luxe problemen die daarbij ontstaan, net gebrek aan airco en wifi. Later wordt het vervelend als je telefoon niet helemaal is opgeladen en je geen navigatie of fotocamera meer hebt. En daarna wordt het ellende als je geen geld meer kan pinnen, je scooter niet meer kan tanken of de wc door kan spoelen... 's nachts is er een typhoon over het land getrokken en heeft het landschap omgeploegd en daarbij de elektriciteitskabels ook neergehaald. Etienne en ik zijn de dag na de storm nog even wat rond gaan rijden op een scooter in de omgeving, overal liggen bomen om en grote takken op de weg. Bij de elektriciteitsmasten die omwaren gegaan hebben locals schansjes over de palen gemaakt zodat je er toch met je scooter overheen kan haha echt fijn! We zijn die avond vertrokken uit tam coc op naar Phong nha. Hier deed de stroom het gelukkig wel! We waren gelijk uit de nachtbus (die om 5 uur aankwam)naar een ontbijt tentje gegaan om een hapje te eten en daarna de scooter op voor een half uur durende rit naar de dark cave! Jammer genoeg zijn etienne en ik een beetje hard leers want daar stonden we dan in de middle of nowhere wederom zonder cash... gelukkig hebben we onze charmes geholpen en mochten we met wat korting toch naar binnen. Toen we door wilde naar de volgende grot bleek onze scooter kapot. Helemaal top. We hadden ergens snel een hotel geboekt wat er goed uitzag en niet te duur was maar geen gegevens opgeschreven en de mensen die bij de dark cave werken spreken alleen de woorden engels die ze nodig hebben tijdens de tour. Gelukkig stond er ergens op een helm een telefoonnummer dus de hulptroepen werden opgetrommeld. Een uur later kwamen er wat mensen van hotel om te concluderen dat de scooter echt kapot was (dat wisten deze 2 ingenieurs al ;)) er werden wat spullen gehaald en een uurtje later waren we weer on the move. Jammer alleen dat ze de scooter zo hadden afgesteld dat deze standaard 60 km per uur reed zonder daar gas bij te hoeven geven. Aangezien we toch nog moesten pinnen zijn we (met een noodgang) terug gereden naar het hotel. Daar kregen we een andere scooter en hebben 's middags lekker door de omgeving gereden en genoten. Prachtig!
Vandaag zijn we naar de Paradise cave gegaan (31 km lang) en aan die naam is geen woord gelogen. Het was schitterend. Smiddags hebben we de bus naar huè genomen. Na een klein rondje stad wilde we een paar uurtjes extra slaap pakken en vroeg naar bed. Toen ik mijn lenzen uit deed kwam ik echter tot de verassing dat mijn vloeistof op was. En waar ga je om 10 uur avonds nog vloeistof vinden in een vreemde stad... gelukkig stond er voor het hotel een Amerikaanse jongen met onze receptionist te praten hij woonde 3 straten verderop en had nog wel wat vloeistof voor me liggen. Wat een held !! Dus mijn lensjes liggen vrolijk in de vloeistof en ik heb nog een flesje met reserve vloeistof gehad. De afgelopen dagen waren niet onze beste dagen qua voorbereiding maar dat houdt t wel spannend haha!

Morgen hue bezoeken!

Slaap lekker